ماسه معمولی هنگامی که خشک است، نمی تواند سازه ای را تشکیل دهد که شکل خود را حفظ کند. ماسه معمولی در آب مرطوب می شود. نمی توان در آب با آن سازه ای را ساخت که شکل خود را حفظ کند. با ریختن آب مرطوب می ماند. سطح ماسه های معمولی حاوی تعدا زیادی اتم های اکسیژن می باشد، که آن را آبدوست می کند. هنگامی که ماسه در آب ریخته می شود، مرطوب می شود و به قسمت پایین فرو می رود. ماسه معمولی در زیر آب به راحتی قابل قالب گیری نیست. وقتی آب اضافی تخلیه شود، ماسه مرطوب باقی می ماند.
ماسه جادویی هنگامی که خشک است، آزاد است و نمی تواند سازه ای را تشکیل دهد که شکل خود را حفظ کند. هنگامی که ماسه جادویی در آب ریخته می شود، رنگ نقره ای براق پیدا می کند و مرطوب نمی شود. می توان آن را در سازه هایی شکل داد که شکل خود را در زیر آب نگه می دارند. وقتی آب اضافی آن تخلیه شود، ماسه جادویی خشک است.
ماسه به طور عمده سیلیسی است که به دانه های کوچک شکسته شده است. در مقیاس اتمی، سیلیس از یک شبکه سه بعدی از اتم های سلیسیم و اکسیژن بهم پیوسته از طریق پیوند کووالانسی تشکیل شده است. به طور معمول، سطح سیلیس حاوی اتم های اکسیژن زیادی می باشد که بسیاری از آنها به صورت کووالانسی به اتم های هیدروژن پیوند می خورند. سطح سیلیس حاوی تعداد زیادی از پیوندهای قطبی است و می تواند هیدروژن را به مولکول های آب پیوند دهد. بنابراین آب به سطوح سیلیس جذب می شود که گفته می شود سطح سیلیس آبدوست است.
ماسه جادویی نیز از دانه های سیلیس تشکیل شده است، اما دانه ها به شکلی خاص مورد تغییر قرار گرفته اند که جذب مولکول های آب به سطوح آنها را تا حد زیادی کاهش می دهد. علاوه بر این، دانه ها معمولاً با رنگ متمایز کننده رنگ می شوند. آب سطوح دانه های ماسه های جادویی را که گفته می شود آبگریز است خیس نمی کند.
